Kijk eens naar beneden, naar de grond onder je voeten. Wat is dat voor grond? En als je erop geboren bent: hoe heeft die je leven bepaald? Krijg je er een gevoel van vrijheid door, of voelt die grond beklemmend? Is het je vaderland, of zal het dat nooit worden?
Christenen zijn te veel met hun hoofd en met hun hart bezig, maar geloven is ook lichamelijk, het zit ook in je handen - en in je voeten op de grond, zegt Mirella. Hoe beleven mensen hun klei, zand, water en beton?, vraagt ze zich af. En wat heeft christelijke theologie daarover te zeggen?
Met die vraag gaat ze het komende jaar het land in. Is ‘grond’ niet ook gevaarlijk?, vragen Dick en Daniël zich af. Denk aan de nazi’s met hun ‘bloed en bodem’. Dan wordt het: dit is mijn grond, blijf jij er weg! Hoe blijf je daarbij vandaan? Christenen mogen hun (geboorte)grond nooit te belangrijk maken, legt Mirella uit. ‘Ze geloven ook nog in zoiets als een ander Vaderland.’